Μια διαφορετική ημέρα ήταν η
σημερινή για τους μαθητές των μεγάλων τάξεων του 23ου Δημοτικού Σχολείου
Χαλκίδας στα Δύο Δέντρα. Δεν επισκέφτηκαν κάποιο μουσείο, ούτε παρακολούθησαν
κάποια θεατρική παράσταση. Το Σχολείο μετά από πρόσκληση του διευθυντή του , είχε τη χαρά να φιλοξενήσει
την ψυχολόγο του «Χαμόγελου του παιδιού» κ. Έλλη Στάμου. Η κ. Στάμου στην αρχή εξήγησε στα παιδιά την ιστορία του μικρού Αντρέα
Γιαννόπουλου που, η μοίρα το έφερε, να γνωρίσει πως στη ζωή υπάρχουν και παιδιά
που δυσκολεύονται να χαμογελάσουν είτε λόγω κάποιας σοβαρής ασθένειας , όπως ο
ίδιος , είτε λόγω οικογενειακών δραμάτων.
Στη μνήμη του ο πατέρας του ίδρυσε το «Χαμόγελο του παιδιού» κάνοντας τ’
όνειρό του πραγματικότητα.
Στη
συνέχεια η ψυχολόγος άρχισε να διηγείται την ιστορία ενός εννιάχρονου παιδιού
που είχε πολλούς φίλους, αγαπούσε το ποδόσφαιρο και ήταν πολύ καλός μαθητής.
Όλα θα ήταν καλά αν ο μπαμπάς του δεν είχε μία αδυναμία: το ποτό... Σχεδόν κάθε
μέρα, όταν γυρνούσε στο σπίτι μεθυσμένος τσακωνόταν με τη μητέρα του. Κάποια
στιγμή η μητέρα του μην αντέχοντας άλλο του είπε:
-Δε θέλω να δημιουργείς κι άλλες
φασαρίες. Αν δεν αλλάξεις να πάρεις τα πράγματά σου και να φύγεις ...
-Εγώ δε φεύγω από το σπίτι μου,
είπε και πρώτη φορά χτύπησε τη γυναίκα του.
Το παιδί βλέποντας αυτή την εξέλιξη ένοιωσε λύπη, τρόμο, θυμό...
Κάπως έτσι άρχισε ένας κύκλος βίας. Τα περιστατικά σταματούσαν μα δυστυχώς
ξανάρχιζαν και συνεχίζονταν με μεγαλύτερη συχνότητα. Πέρασε καιρός..... Ένα
βράδυ που ο μπαμπάς ήταν έτοιμος να χτυπήσει τη μαμά, το παιδί μπήκε μπροστά.
Τότε ο μπαμπάς για πρώτη φορά χτύπησε το παιδί. Την άλλη μέρα ο μπαμπάς του
είπε:
- ΕΣΥ έφταιξες που μπήκες ανάμεσα σε μένα και τη μητέρα σου. Μην
τολμήσεις να το ξανακάνεις, θα φας περισσότερες.
Και, δυστυχώς, αυτό ξανάγινε. Το
παιδί στην αρχή δεν ήθελε να πει πουθενά αυτό που βίωνε. Όμως, η συμπεριφορά
του άλλαξε. Άρχισε να κάνει απουσίες στο σχολείο και η απόδοσή του στα μαθήματα
έπεσε κατακόρυφα. Κάποια στιγμή το είπε σ’ ένα φίλο του, αυτός σ’ έναν άλλο, ο άλλος σε κάποιον τρίτο κ.λπ.
Μια μέρα που ήταν στο ποδόσφαιρο, υπήρξε μια διαφωνία για ένα φάουλ και κάποιος
του είπε:
-Φύγε μη σε χτυπήσω όπως σε
χτυπάει ο πατέρας σου.
Το είχε μάθει πλέον όλο το
σχολείο. Κάποια στιγμή διάβασε στο διαδίκτυο ότι υπάρχει ένα τηλέφωνο στο οποίο
θα μπορούσε ν’ απευθυνθεί ένα παιδί το οποίο μέσα στην οικογένεια βιώνει
καταστάσεις παραμέλησης ή κακοποίησης.
Το τηλέφωνο είναι το 1056...
Οι
μαθητές του 23ου Δημοτικού Σχολείου συμμετείχαν όλοι στη διήγηση απαντώντας στα
ερωτήματα που έμπαιναν. Η κ. Στάμου συνεχώς ρωτούσε για τα συναισθήματα των
πρωταγωνιστών της ιστορίας. Τους
εξήγησε ότι η ικανότητα να μπαίνει κανείς στη θέση του άλλου λέγεται ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.
Μετά από μια πολύ εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων, σχεδόν όλοι συμφώνησαν ότι
ένα τέτοιο μυστικό και γενικά κάτι που σε κάνει να ντρέπεσαι, να φοβάσαι ή
ακόμα και να μη μπορείς να κοιμηθείς, πρέπει να το μοιράζεσαι με κάποιον.